Komunikacja niewerbalna i mowa ciała
Komunikacja to proces dwustronny, w którym uczestniczą nadawca i odbiorca. Jednocześnie to mechanizm, dzięki któremu mogą rozwijać się relacje międzyludzkie. Mowa niewerbalna jest zagadnieniem, któremu poświęca się coraz więcej uwagi – wielu badaczy podkreśla istotną rolę tego typu komunikacji, zwłaszcza w strategiach, które mają pomóc w podjęciu decyzji zakupowej.
Istnieje kilka rodzajów komunikacji niewerbalnej:
- mimika, czyli ruchy mięśni twarzy oraz oczu;
- pantomimika, czyli gesty, postawa;
- intonacja głosu (wokalizacja);
- wygląd fizyczny (sposób ubierania się, fryzura);
- kontakt wzrokowy;
- dystans od rozmówcy (odległość w sensie fizycznym).
Należy pamiętać, że komunikacja niewerbalna jest pojęciem szerszym niż mowa ciała. W języku potocznym oba te wyrażenia zwykle traktowane są jako synonimy, mimo że komunikacja niewerbalna dodatkowo obejmuje wygląd, tembr głosu, sposób wypowiadania słów, a także pomyłki językowe.
Mowa ciała na rozmowie kwalifikacyjnej
Podczas rozmowy rekrutacyjnej znaczenie ma nie tylko to, co mówi kandydat, ale także sposób, w jaki się zachowuje. Psychologowie zwracają szczególną uwagę na gesty niewerbalne oraz kontakt wzrokowy z rozmówcą. W trakcie rozmowy z rekruterem lub pracodawcą należy przede wszystkim zwrócić uwagę na gesty niekontrolowane. Zdarza się, że w sytuacji stresującej powtarzane są pewne znaki niewerbalne lub ruchy, które mogą wskazywać na nerwowość. Oczywiście gestykulacja dłońmi jest naturalna, jednak nie należy przesadzać z ilością wykonywanych ruchów.
Postawa kandydata powinna być otwarta, bez zakładania nogi na nogę lub „splątania” ramion. W trakcie rozmowy nie należy też rozglądać się po pokoju – dużo lepszym rozwiązaniem jest patrzenie w twarz rozmówcy. Znaczenie mają także uśmiech i opanowanie. Mowa ciała podczas rozmowy kwalifikacyjnej może sprawić, że kandydat wzbudzi zaufanie rekrutera i tym samym otrzyma pracę.
Znaczenie komunikacji werbalnej i niewerbalnej w pracy farmaceuty
Komunikacja niewerbalna ma duże znaczenie w codziennej pracy. Farmaceuci kontaktują się z klientami, dlatego ich mowa ciała, a także zachowanie powinny współgrać z przekazywanymi treściami. Pracownik apteki powinien wiedzieć, czym jest aktywne słuchanie, które polega na empatii, poszanowaniu, akceptacji rozmówcy i wyrażeniu zainteresowania tym, co ma do powiedzenia. Znaczenie ma także zjawisko okulezji, czyli podtrzymywania kontaktu wzrokowego w trakcie rozmowy. Farmaceuta ze swojej strony powinien zwracać uwagę nie tylko na to, co mówi, ale także, w jaki sposób to robi. Odpowiednia intonacja głosu sprawia, że pacjent poczuje chęć pomocy ze strony pracownika apteki.
Warto pamiętać, że w rozmowie z pacjentem, nie należy używać żargonu farmaceutycznego, który może być dla rozmówcy niezrozumiały. Kluczowa jest zdolność dostosowania się do pacjenta i jego indywidualnych potrzeb. Farmaceuta, który zauważy zdenerwowanie u klienta, powinien uspokoić go i zmniejszyć negatywne emocje. Znaczenie ma także czujność i wrażliwość, a także odpowiednia interpretacja komunikatów wysyłanych przez rozmówcę. Mowa ciała w pracy farmaceuty wiąże się z nawiązaniem odpowiedniej relacji z klientem, zrozumieniem jego potrzeb i empatią ze strony pracownika apteki.
Bibliografia:
- W. Sikorski, „Gesty zamiast słów: psychologia i trening komunikacji niewerbalnej”, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2012.
- S. W. Orzechowski, „Komunikacja niejęzykowa a wiarygodność”, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2007.
- H. Rückle, „Mowa ciała dla menedżerów”, Wydawnictwo Astrum, Wrocław 2001.
Czytaj także:
Farmacja w Norwegii- jak wygląda praca aptece w krainie fiordów?
